ആമുഖം

പ്രിയപെട്ട എന്റെ കൂട്ടുകാരെ

        ഒരു  ചെറിയ കാലത്തിനു ശേഷം ഞാന്‍ വീണ്ടും എഴുത്തിനെ കുറിച്ച് കാര്യമായി ചിന്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നെങ്ങില്‍ അതിനു കാരണം എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരുടെ സ്നേഹപൂരനമായ നിര്‍ബന്ധം കൊണ്ടാണ് .എഴുതുക എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ വലിയ കഥകളോ ,ലേഘനങ്ങളോ ആര്‍ക്കും മനസ്സിലാകാത്ത കവിതകാലോ എഴുതുക എന്നതല്ല ,,ഹൃദയത്തില്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന ചെറിയ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ,ചവിട്ടിനടന്ന പാതകളില്‍ കാലില്‍(മനസ്സില്‍)കയറിയ മുള്ളുകള്‍ ,ഒരിക്കലും ആരോടും പറയരുത് എന്ന് കരുതി മനസ്സിന്റെ ഉള്ളറകളില്‍ എവിടെയോ ഞാന്‍ തന്നെ കുഴിച്ചുമൂടിയിട്ട കുറച്ചു സത്യങ്ങള്‍ ,,,,ഇത്രമാത്രം.ഈ എഴുത്തുകളെ കവിത എന്നോ കഥയെന്നോ എന്ത് വിളിക്കണമെന്നു എനിക്കറിയില്ല.ഒരു പക്ഷെ ഇവ അതിലൊന്നും പെടുന്നതല്ലയിരിക്കാം ,അങ്ങിനെ വിശ്വസിക്കാനാണ് എനിക്കും ഇഷ്ടം.
             എന്റെ എഴുത്തുകളുടെ ലക്‌ഷ്യം ഒന്നു മാത്രമാണ്,മന്സ്സില്നു കിട്ടുന്ന പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ഒരു അനുഭൂതി.എന്റെ ആഗ്രഹം സത്യസന്ധമായി എഴുതണം എന്നതാണ് എന്നാല്‍ അത് എത്രത്തോളം എനിക്ക് പാലിക്കാന്‍ പറ്റുമെന്ന് അറിയില്ല .സ്വധസിധ്ധ്മായ ഞാന്‍ എന്നാ ഭാവം എന്നിലും ഉണ്ടെന്നു ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു അത് കൊണ്ട് തന്നെ നിങ്ങള്‍ ഓരോടുത്തരുടേയും ആതാമാര്ധമായ വിമര്‍ശനങ്ങളും അഭിപ്രായങ്ങളും പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് നിര്തുന്ന്നു.

രാഗേഷ് രാമദാസ്‌