പ്രിയപ്പെട്ട നന്ദിത
നീ എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് കോറിയിട്ട മുറിവുകളിലെ രക്തത്തുള്ളികള്‍ കൊണ്ട് നിനക്കായി ഒരു പ്രണയലേഘനം എഴുതിവേക്കുമ്പോള്‍ എനിക്കറിയാം നീ ഇതൊരിക്കലും കാണില്ല എന്ന്...........
നീ പ്രണയിച്ച "അഗ്നിയുള്ള തൂലിക"എന്നില്‍ ഇല്ല ,,
നിന്റെ വാക്കുകളുടെ നദിയെ നോക്കി നില്‍കാന്‍ മാത്രം കഴിയുന്ന ഒരു സാധാരണകാരനാണ് ഞാന്‍. നിന്റെ ചുട്ടുപഴുത്ത ഹൃദയത്തിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങാന്‍ ഞാന്‍ കൊതിക്കുന്നു.,,,,,,,,
എന്റെ രാത്രികളില്‍ നിന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ പിടച്ചിലുകള്‍ അറിയുന്നു.,,,
നിന്റെ മനസ്സിലെ പ്രണയത്തിന്റെ ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത ആ ഉറവയുടെ കുളിര്‍ ഞാന്‍ അറിയുന്നു.,,,
നിന്റെ അവസാനദിനങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ജനിചിരുന്നുവോ ? അറിയില്ല
പക്ഷെ നിന്നെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നു.എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഇന്നും നിനക്ക് 33 വയസ്സാണ്,
ഒരിക്കല്‍ നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞ നിന്റെ കുപ്പിവളപൊട്ടുകള്‍ എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ എപ്പോളും സൂക്ഷിക്കുന്നു ഒരിക്കല്‍ നിന്റെ വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളും കറുത്ത പൊട്ടുള്ള നെറ്റിയും കനവു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളും ആയി,,,,,,,,,
മാറത്തടക്കിപിടിച്ച നിന്റെ കവിതകളുടെ ഡയറി യുമായി മഴതുള്ളികല്കിടയിലൂടെ,, ,നീ വരും എന്നെയും കൊണ്ട് പോകാന്‍,,,,,,
അറ്റമില്ലാത്ത ചക്രവാളത്തിലെ അരുണബിന്ദുക്കളിലേക്ക്,,,,,,,,,,,,
അവിടെ വെച്ചു നിനകെന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ മുഴുവന്‍ സ്നേഹവും ഞാന്‍ തരും ,,,,,
ഈ ലോകം നിനക്ക് തരാതെ പോയ സ്നേഹം മുഴുവനും ,,,,,,,,,
ഒടുവില്‍ ഞാന്‍ മരിച്ചുവീഴും ,,,,,,അടുത്ത ജന്മത്തില്‍ നമുക്ക് രണ്ടു ചക്രവാകി പക്ഷികളായി ജനിക്കാം,,,,,പ്രണയ ഗീതങ്ങള്‍ പടികൊണ്ടേ ഇരിക്കാം,,,,,,,,
നീ എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് കോറിയിട്ട മുറിവുകളിലെ രക്തത്തുള്ളികള്‍ കൊണ്ട് നിനക്കായി ഒരു പ്രണയലേഘനം എഴുതിവേക്കുമ്പോള്‍ എനിക്കറിയാം നീ ഇതൊരിക്കലും കാണില്ല എന്ന്...........
നീ പ്രണയിച്ച "അഗ്നിയുള്ള തൂലിക"എന്നില്‍ ഇല്ല ,,
നിന്റെ വാക്കുകളുടെ നദിയെ നോക്കി നില്‍കാന്‍ മാത്രം കഴിയുന്ന ഒരു സാധാരണകാരനാണ് ഞാന്‍. നിന്റെ ചുട്ടുപഴുത്ത ഹൃദയത്തിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങാന്‍ ഞാന്‍ കൊതിക്കുന്നു.,,,,,,,,
എന്റെ രാത്രികളില്‍ നിന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ പിടച്ചിലുകള്‍ അറിയുന്നു.,,,
നിന്റെ മനസ്സിലെ പ്രണയത്തിന്റെ ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത ആ ഉറവയുടെ കുളിര്‍ ഞാന്‍ അറിയുന്നു.,,,
നിന്റെ അവസാനദിനങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ജനിചിരുന്നുവോ ? അറിയില്ല
പക്ഷെ നിന്നെ ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നു.എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഇന്നും നിനക്ക് 33 വയസ്സാണ്,
ഒരിക്കല്‍ നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞ നിന്റെ കുപ്പിവളപൊട്ടുകള്‍ എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ എപ്പോളും സൂക്ഷിക്കുന്നു ഒരിക്കല്‍ നിന്റെ വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളും കറുത്ത പൊട്ടുള്ള നെറ്റിയും കനവു നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളും ആയി,,,,,,,,,
മാറത്തടക്കിപിടിച്ച നിന്റെ കവിതകളുടെ ഡയറി യുമായി മഴതുള്ളികല്കിടയിലൂടെ,, ,നീ വരും എന്നെയും കൊണ്ട് പോകാന്‍,,,,,,
അറ്റമില്ലാത്ത ചക്രവാളത്തിലെ അരുണബിന്ദുക്കളിലേക്ക്,,,,,,,,,,,,
അവിടെ വെച്ചു നിനകെന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ മുഴുവന്‍ സ്നേഹവും ഞാന്‍ തരും ,,,,,
ഈ ലോകം നിനക്ക് തരാതെ പോയ സ്നേഹം മുഴുവനും ,,,,,,,,,
ഒടുവില്‍ ഞാന്‍ മരിച്ചുവീഴും ,,,,,,അടുത്ത ജന്മത്തില്‍ നമുക്ക് രണ്ടു ചക്രവാകി പക്ഷികളായി ജനിക്കാം,,,,,പ്രണയ ഗീതങ്ങള്‍ പടികൊണ്ടേ ഇരിക്കാം,,,,,,,,
No comments:
Post a Comment